ចាប៉ីដងវែងជាឧបករណ៍តន្រ្តីខ្មែរមួយប្រភេទដែលត្រូវបានគេរាប់បញ្ចូលក្នុងប្រភេទឧបករណ៍តន្រ្តីប្រើខ្សែ។ ចាប៉ីដងវែងត្រូវបានគេធ្វើវាឡើងយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនដោយភ្ជាប់មកជាមួយរន្ធសម្រាប់ដាក់ព្រលូត ៣ ឬ ៤និងមានខ្សែចំនួន ២ ឬ ៤ផងដែរដោយ ២ជាខ្សែគមានសម្លេងតែមួយ និង ខ្សែ២ទៀតជាខ្សែឯកក៏មានសម្លេងតែមួយផងដែរ។
ឧបករណ៍តន្រ្តីមួយប្រភេទនេះជាធម្មតាត្រូវបានគេប្រើប្រាស់ក្នុងវង់ភ្លេងអារក្ស វង់ភ្លេងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ហើយវាក៏ជាឧបករណ៍មួយដែលប្រើប្រាស់ក្នុងចម្រៀងអាយ៉ៃផងដែរ។
ការជ្រើសរើសវត្ថុធាតុដើមដើម្បីផលិតវាបាន ត្រូវតែសម្រឹតសម្រាងឲ្យបានម៉ត់ចត់ ដើម្បីធានាបាននូវសូរស័ព្ទសំនៀងដែលល្អ។ បែបនេះហើយគេជ្រើសរើសដើមឈើរាំងដើម្បីធ្វើស្នូក ដើមក្រសាំងធ្វើដង ដើមខ្ទម្ពធ្វើសន្ទះ ដើមធ្នង់ធ្វើគីង្គក់ ឆ្អឹងឬឈើខ្លឹមធ្វើខ្ទង់ ឈើនាងនួនឬពពូលថ្មធ្វើព្រលូត និងសសៃសូត្រធ្វើជាខ្សែ។ ដោយសារតែវត្ថុធាតុដើមទាំងនេះបានជាមានពាក្យស្លោកថា “ ស្នូករាំង ដងក្រសាំង សន្ទះខ្ទម្ព គីង្គក់ធ្នង់ខ្ទង់ឆ្អឹង”។ ក្រៅពីនេះនៅលើដងក៏មានបញ្ចុះឆ្អឹងទ្រនង់តូចៗតាំងលំអនៅខាងក្រោមខ្សែផងដែរ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតចាប៉ីដងវែងមានខ្ទង់ចំនួន ១២នៅលើដង ប៉ុន្តែខ្ទង់ទាំងនេះមិនត្រូវបានបិទជាប់នោះទេ ព្រោះទុកសម្រាប់រំកិលរកសំនៀងចំ។
អត្ថបទដោយ៖ ប៉ោ គឹមហុក
អត្ថបទដោយ៖ ប៉ោ គឹមហុក
ប្រភព៖ UNESCO 2003
Post a Comment